Zo heva å, gibez lai zuar: i un dar spòrt soin nia gest sovl tschelle. Alz djungar pua, ka schual, vorda hatt ågeheft di ur vo spòrt, hånne gemacht fenta z’soina krånkh. Balda iz gest schümma bèttar, ünsar profesór hattaz hèrta gevüart zo loava auzzalt. Da earst bòtta, hattzmar parìrt z’stèrba: ’z izmar neméar khent dar atn, i pinn gest allar bobàglt vo gesbìtza un pinme hèrta bohìntart. Darnå, hånne gehatt bea in schinkh vor drai tang. Spetar, a fòrtza zo loava, iz gånt eppaz pezzar, ma gearn hånne nia geloft. Verte di schual, hattzmar njånka parìrt soin bar zo habamar hintargelatt vor hèrta ditza gepainega. ’Z iz nèt sovl bide hettat gemacht khumman spòrt: i pinn liabar gånt zo sbimma odar au pa pèrge, ma zo loava njånka in an entrùam. Lai dòpo laureàrt, allz in an stroach, izmar khent dar lust zo loava. A tschell dar moinen iz gånt zo loava quàse alle tage un hattmar hèrta zuargeredet zoa azze gea pitt imen, un asó hånne getånt. Hevan bidar å, dòpo sovl djar, iz gest mèchte sber, ma moi tschell hattmar gemacht khummana gech, seånka azze hån geloft vil lesegar baz er, un asó, laise laise, ’z gelóava hattmar ågeheft zo gevàlla, sovl ke i hån nia bidar augehöart. In moin pestn zaitn, pinne gånt zo loava zboa, drai vert atti boch. I hån sinamài geloft drai halbe maratóne, leganteda hèrta eppaz mindar baz zboa urn. Est hånne 52 djar un gea zo loava opp un zuar a bòtta atti boch, vor an ur odar mearar, saiz pan summar, saiz in pon von bintar. Moi dokhtur khütt ke i hån ’z hèrtz vonan loavar, un ditza machtme höarn pròpio stoltz. Ma loavan iz nèt lai guat vor in laip, ma vor ’z hirn o. In moinar arbat – i mach in übarsetzar – khintzmar vür vil vert zo intzampàra in daz sèll maladìrate bort bodamar pròprio nèt bill khemmen in sint. Alóra legemar å di schua, spèrr au di tür un gea zo loava, un vorda di khear iz vèrte, iz sichar ke, allz in an stroach, izmar khent in sint pròprio daz sèll bort bodamar hatt gemenglt. Balde pinn nervósat, zorne odar nidargeslakk, geade zo loava un darnå di bèlt iz bidar a pòst. Balde hån an problèma, geade zo loava un vinn hèrta a solutzióng. Ünsar hoachebene iz ideàl zo loava: ’z soinda sovl begela boda gian au un nidar pa bisan un beldar, ma nia kartza stikhl. Loavan asó iz lüstegar un gesüntar, ombrómm ’z izta mearar bèkslom alz atti pönegen beng vo dar ebene. Anìaglaz mage loavan un iz nia kartza spet zo heva å. Lai berda hatt problème pinn schinkh, pinn khnia, pinn rukkn odar pinn hèrtz schöllatzan ren pinn dokhtur. Daz bichtegarste, allz ummaz, iz hevan å laise laise, åna zo übartràiba, gebante in laip di zait zo gebenase. Balamång anìaglaz bart vennen di begela boden gevàlln daz peste un in djüst ritmo zoa nèt zo darmüadase kartza vil. Ma tarftze höarn frai zo loava balma hatt lust. Lai asó ’z gelóava macht luste un khostet biane fadìge, åndarst khintz z’soina an åndra arbat boda macht strèss. Disa iz di resóng ombrómm vil laüt boda hevan å zo loava, höarn au dòpo biane zait. (Paolo)