Daz gåntz haus iz gest in stille, di khindar håm gesbiget, un di snur iz gånt inn un auz ena zo lazzase höarn, ’z iz gest allz asó stille, ke ma hatt gehöart krèkkn ’z vaür in heart sin au in di khåmmar. ’Z Tönle hatt nètt augehöart zo schauga in sèll mustatz un di sèlln hent, boda est soin gest postart afte dekhan, un izta draukhennt biavl zait un biavl lem ’z izta gest vorgånnt: daz sèll von soi baibe, daz soi, von soin altn, von sünn, un di zait un ’z lem von nevon boda berat inkånt azpe a has in hoach grass.

Dar hunt von arm Cesare hatt gètt an pèllar in di nacht, dena hattz gehöart khemmen inn pa tür in dokhtur, un nå, di sbern tritt von nevodo un von sunn. Spetar hattz gehöart nidar untar ren in åndar sunn, in Matio, boda iz gest pinn alpìn in di kasèrma von lånt. «Bènn » hattz pensart «dar Peatar un dar Matio soin da, ma dar Khrist, ’z Engele un dar Marco soin in Mèrika; di Djoåna bart lai khemmen.» Dar dokhtur iz gånt pa stiang au un iz gånt au nå in pett, dar hatten gemacht liacht hevante abe di lantèrn von traf. Dar hatt auzgelüsant in polso, dena ’z hèrtz postarante ’z oar, darnå hattarar geschauget in di oang nemprante no mearar di lantèrn, dar hatt gemacht sitzan ’z baibe un hatten gemèkket affon pètto un affon rukkn: «Höartar bea?» hattaren gevorst «i hån lai an groazan vrost un pinn asó debl.» «Baz khütze?» hatta gevorst dar djung dokhtur boda nètt hatt vorstånt ünsar alta zung, asó ’z Tönle hattzen übarsetzt.

Verte azza håm gehatt, soinsa gånt alle nidar in di khuchl un affon tisch dar dokhtur hatt geschribet baz di hatt gehatt zo nemma. Dar Peatar iz gånt pinn dokhtur sin nidar in lånt un dena in farmacia zo nemma di medisin.

Da alt muatar hatt nicht geböllt nemmen, lai an trupf milch vo goaz, gelenngart pittnan trupf gerstan kafè (asó hattma gespent di khindar o).

Zboa tang spetar hattze gespèrrt di oang un hattze nemear offegetånt. ’Z izta khennt dar don Titta Müller zo gebanar daz hailege öl un drai tage darnå hattze augehöart zo ziaga in atn. ’Z izta bidar gekheart zo khemma dar faff, gerüstet pitt kòtta un stòla, un dar mesnar pinn kraütz un pinn ross augerichtet sbartz un gel. Daz gåntz lånt un ettlane laüt von lentar sèmm ummanåndar soin zuarkhennt vor in lest viazo atz hügele hintar dar khirch, boda sidar hèrta soinda khennt getrakk zo rasta alle di laüt vodar kontrada. Balz iz gekheart bidrumm ’z Tönle izta draukhennt bi ler ’z izta gest soi haus un bi ler ’z pett boda vor sovl djardar håmsa getoalt panåndar, siånka azta vor vil månat hattz gemucht stian vort bait z’arbata.

Zèrte vert hattzen no parirt z’segase da alt, machan augevennen ’z vaür in heart, odar in daz tunkhl khemmarle zornirn di patattn: un ena zo böllaz hattzese gerüaft ma alora dar schatn iz lai zorgånnt un iz izzese gehöart an armar boas vo niamat. (29. / continua)