Di laüt vo Lusérn kontàrn ke dise djar in lånt izta gest a månn boda hatt gehoast Barbanélo un iz gest dar uantzege boda hatt gehatt an sklopp.

Di stòrdja però heft nètt å da in lånt, ma inn in Bisele, boda di Lusérnar håm gehatt a par haüsar zo giana inn pan summar pinn vich.

Balda iz khent dar herbest alle di laüt håm ågeheft zo kheara bodrùmm atz Lusérn.

Daz sèll djar però moi bisnóno pitt soinar tochtar håm no gehatt zo riva a drai arbatn da inn un soinse fermàrt lengar, fin az hatt ågeheft z’snaiba.

An tage ’z diarndle iz augestånt un hatt gevorst: “Ka, geabar nètt auzbart tatta vordaz vånk da dar bintar?”.

Ma dar sio Max hatt sa vortgehatt ’z ross zo boslàga un se beratn gest zo vuaz.

Alóra, dar bisnóno iz partìrt pinn snearoaf un iz gekheart bidrùmm in lånt zo nemma ditza ross umbrómm da hebatnz genützt zo vazza au ’z geplèttra bosa håm gehatt da inn.

Baldar iz gerift atz Lusérn, hattz sa abegehattgemacht an mètro snea un asó vor zboa drai tang. ’Z diarndle, intånto az iz gånt bint un snea, iz gest alùmma inn in Bisele un alle tage hattz gepetet azta khear bidrùmm dar vatar zo nemmase.

Er an tage in lånt hatt bokhent an månn boden hatt khött ke in Vesan håmsa gehatt gesek an groazan per.

Dar vatar iz darstånt, pensàrante soinar diarn inn vo ettlane tang alùmma, iz geloft da huam zo vorsa soin baibe un si hatten khött azzar gea durch kan Barbanélo, boden hettat sichar geholft.

Balda dar månn hatt gevorst, di tochtar von Barbanélo iz gest zorne umbrómm soi tatta iz gest an altar månn un hatt nètt gemak tüan a sötta sachan, ma dar Barbanélo hatten lai khött vo ja, umbrómm moi bisnóno hatten vorhoast a khèlple un soi famìldja, soinante krapàrt ’z sboi, iz gest ena z’èzza.

Mòrgas dar månn iz augestånt, hatten boróatet soin prosàkk un iz partìrt.

’Z soinda pasàrt meararne tang un von månn hattma neméar gebizzt nicht.

An tage moi bisnóno un a par månnen von lånt håm detzìdart zo giana zo süachanen.

Gerift inn in Bisele, auvar kan Obarn Haüsar, håmsa nidargesek attn snea a roata matscha.

Sa soin alle darstånt un håm ågeheft zo loava, ma balsa soin gerift sèmm håmsa gevuntet lai di zökkela un in sklopp von arm månn.

Di månnen soin darschràkht un håm subito gerüaft ’z diarndle.

Vorgèll’z Gott iz hatt respùndart un traure håmsaz augevazzt un soin gekheart bidrùmm in lånt. Balsa soin gerift iz gest tunkhla nacht un pròprio da sèll nacht hatta gekhelbart di khua.

Dar månn hatt nètt gehatt in koràdjo zo khöda dar tochtar von Barbanélo ke soi tatta iz gest khent gevrèzzt von per.

In mòrgas dòpo izta gånt di bisnóna pinn khèlple bosa håm gehatt vorhoast un hatt gemocht kontàrn allz dar arm tochtar. (Anna N. N.)