Gedenkhtaraz vodar Rebecca? Bar håmsan gehatt geredet ’z djar pasàrt kontàrante ke si hatt gehatt detzìdart zo giana vort in Islanda, ke si berat gånt ka schual sèmm un hebat getånt alle di sachandar bose hatt hèrta getånt, solo vil vort bait vo huam un pitt åndarn laüt.

Zo bizzasan mearar habar gevorst pròprio irn bia ’z iz nå zo giana fin est un ditza iz daz sèll bozaz hat aukontàrt.

“Gian vort asó bait vo Lusérn un stian vort asó vil iz eppaz bodemar nia hettat impìtet zo tüana in moi lem.

I gedenkhme ke vor a par djar, vor mi iz sa gest vil gian auz von Beleschlånt un est pinne da, sa vo sèks månat, draitausankh kilòmetre baitvort vo huam un mage soin lai luste vor allz ditza.

Da vinneme pròprio gerècht: i hån moine tschelln, moi naüga famìldja pitt a schümmaz hüntle, i gea ka schual un tüa vil åndre sachandar.

Ormài iz sa vil azze vortpinn un moch khön ke i insorìr a migele vo moin laüt un moin tschelln, ånka azze boaz ke se soinda hèrta vor mi un balde hån mångl odar bill lai ren a pizzle azpe biar, magese hèrta årüavan.

I pin partìrt in snittmånat, vo Roma, pitt åndre djunge laüt boda håm detzìdart se o zo macha disan viazo.

Vorde pin partìrt un zo lazza di famìldja, alle håm gegaült un miar o izmar arkhent a para zeachar. Balde pin gerift, pinne quasi darstånt: i hån lai gemocht åleng in rokh, umbrómm ’z hatt sa gemacht khalt azpe ka üs ka herbest.

Vor mi iz gest allz naüge, ma i hån lai gekhent åndre laüt boda, azpe i, soin khent von Beleschlånt un vo vil åndre saitn vodar bèlt fin da, in Islanda.

Da soin vil di sèlln boda bölln khemmen da z’sega naüge plètz, zo khenna naüge laüt un zo lirna zo reda, an earstn inglese un dòpo a para bort vodar zung von platz.

Azzamar vorsatn est khearate nèt bidrùmm, umbrómm i pin sichar ke i bill stian da fin azze mage un ke balde bart vort gian, barte boll soin kontént zo kheara bidrùmm in moi lånt pitt moin laüt, ma ke ’z bartmar ånttüan zo mocha grüazan disan platz un dise laüt, boda però bartn stian vor hèrta in moi hèrtz.” (Anna N.N.)